Sizce de bazen kendimize fazla yüklenmiyor muyuz? Her zaman en sevilen, en başarılı, en güzel, en mutlu, en beğenilen, en iyi arkadaş olmak istiyoruz. Size bu kadarı fazla değil mi? Tüm bunları “ hep “ olmamız mümkün mü? Neden kendimize hata yapma hakkı vermiyoruz? Neden elimizden her işin gelemeyeceğini kabul edemiyoruz?  Neden her zaman sevilmek istiyoruz?  Fazla değil mi sizce hepsini olmak istemek? Bunlar her zaman aynı şiddette olabilecek, seyredecek şeyler değildir. İlk işimiz bunu kabul etmek olmalı.

Zaman zaman kendimizi çok sert eleştirdiğimiz oluyor öyle değil mi? Bir yerde çok güzel bir cümle okumuştum ve o cümle aklımdan hiç çıkmıyor. “ Bir insanın en sert eleştirmeni kendisidir.”  Bunu okuduğunuzda ne düşünüyorsunuz. Şöyle bir durup cümleyi anlamaya çalıştınız mı? Peki ya sonra film şeridi gibi önünüzden gerçekten de kendinize çok kızdığınız ve çok sert eleştirdiğiniz anlar geçti mi? “Salaksın, beceriksizin tekisin, şişkosun, çirkinsin, kötü birisin..” gibi. Yaptığımız şey ne kadar yanlış oysa. Hiçbir zaman mükemmel olamayız. Hiçbir zaman eksiksiz olamayız. Kendimizi tüm bunları kabul ederek sevmeli ve kabul etmeliyiz. Bir başkasına nasılsa yanlış düşünceleri yüzünden şefkat gösteriyorsak kendimize de öyle yapmalıyız. Lütfen kendine çok kızdığın zamanlarda önce derin nefes alıp sakinleşmeye çalış. Sonra o esnada kendin için kullandığın kelimeleri düşün. Kendine haksızlık ettiğini hatırla. Kendine hata yapma şansı ver. Unutma hatalarımızdan güçlenir ve büyürüz. Bizi şimdi bu zamana, bu hale getiren şeyler yaptığımız hatalar ve onlardan aldığımız derstir. Onlara çok şey borçlu olduğunu unutma.

Sürekli “ en “ olmak için bir süre sonra insanı çok yorar. Tüm enerjimizi buna harcamak zorunda kalırız. Ee böyle olursa da ihmal etmek zorunda olacağımız şeyler olur. Sağlığımızdan oluruz en basitinden. Kendimizi ihmal ederiz. Sonra işimize kendimizi tam veremeyebiliriz. Etrafımızdakilere vakit harcayamayız vs…  Başkalarının gözüne girmek için kendimizi bu kadar yormaya, ihmal etmeye, yıpratmaya gerek var mı bir düşünün? Önce biz çok iyi olmalıyız, kendimize iyi bakmalıyız ki başkalarına iyi gelelim. Önce biz yaptıklarımızdan dolayı kendimizi takdir etmeliyiz ki başkaları bizi takdir etsin. Hatalarımız olduğunda önce biz kendimize şefkat göstermeliyiz ki başkaları bize şefkat göstersin.

Hayata bir kere geliyoruz ve nasıl ki başkalarını kırmamak, üzmemek için bu kadar çabalıyoruz, aynı şeyi kendiniz içinde yapın lütfen. Her günün sonunda omzuna bir öpücük kondur lütfen. Her başarında kolunu sıva. Her başarısızlığında omzuna dokun ve bir sonrakinde yapacağına dair sözler ver kendine. Kendine kızma artık olur mu?

Kendini sev, sağlıklı yaşa, daha iyi yaşa…